VRC rouwt om overlijden Piet Hasselaar
VoetbalVEENENDAAL Verdriet en rouw bij voetbalvereniging VRC. Woensdag is Piet Hasselaar overleden, hij was 65 jaar lid van de Veenendaalse club. Hasselaar was in het verleden speler en aanvoerder van VRC1, trainer bij de jeugd en hij bouwde ook mee aan de huidige accommodatie. Piet Hasselaar is 74 jaar geworden.
Op de website van VRC schrijft het bestuur van de voetbalvereniging een in memoriam:
Piet was sinds 1 september 1956 lid van onze vereniging. Hij was 9 jaar toen hij, samen met zijn veel te vroeg overleden tweelingbroer Gerard, lid van onze vereniging werd. Vanaf dat moment was VRC 65 laar lang zijn club.
Piet was een indrukwekkend lange periode speler van VRC1 en speelde als aanvoerder één seizoen op het allerhoogste amateurniveau van Nederland. Piet en Gerard maakten in 1978 als spelers de overgang mee van het voetbalveld aan de Brinkersteeg naar ons huidige sportpark. Er ontstond toen een snel groeiende en bloeiende jeugdafdeling en bij zowel Piet als Gerard begon het trainersvak te kriebelen. In eerste instantie nog naast het voetballen, maar nadat beiden hun trainersdiploma’s behaalden werd het eigen voetbal steeds verder naar de achtergrond gedrongen.
Het duo was jarenlang het (trainers) gezicht van onze jeugdafdeling, waarbij ieder afzonderlijk een team onder zijn hoede had. Veel van onze leden hebben onder hen getraind en zullen met veel plezier terugdenken aan die tijd. Niets was Piet maar ook Gerard te veel. Als er vanwege het weer niet gevoetbald kon worden, dan was er altijd wel een alternatief programma. Een schaatswedstrijd, een bosloop, een spelletjesmiddag in de kantine of een oefenwedstrijd op het gravel trainingsveld. Zij waren altijd bezig met hun teams.
Midden jaren tachtig maakte Piet een uitstapje naar FC Horst in Ermelo en werd daar trainer van het eerste elftal. FC Horst en Piet bleken prima bij elkaar te passen. Hij heeft daar, zoals hij zelf altijd aangaf, een pracht periode (3 jaar) gehad.
Piet heeft ook veel meegewerkt aan de bouw van onze huidige accommodatie. Na het werk snel naar VRC om als timmerman een paar uur mee te helpen en aansluitend diezelfde avond nog te trainen met VRC 1.
Op latere leeftijd was hij een trouwe en soms ook kritische supporter van VRC 1. Hij was altijd aanwezig, zowel uit als thuis. De laatste jaren kon hij vanwege zijn gezondheid niet meer zelfstandig de wedstrijden bezoeken. Maar met hulp van anderen, en vooral van zijn zoon Peter, kon hij nog vaak aanwezig zijn en volgde hij aandachtig het spel vanuit zijn rolstoel.
De liefde voor het voetbal én de liefde voor VRC is op jonge leeftijd ontstaan en is tot het einde van zijn leven gebleven.
Wij herinneren Piet niet alleen om zijn gepassioneerde betrokkenheid bij VRC. Maar vooral om zijn zeer warme persoonlijkheid. Wij zijn enorm dankbaar voor wat hij als speler, trainer en toeschouwer voor VRC heeft betekend en zullen hem enorm missen.
