Arie Brouwer is een begrip in Veenendaal: ‘Mijn passie voor sport verandert nooit’
Overig Sportgala VeenendaalVEENENDAAL Arie Brouwer begon in 1980 bij fysiopraktijk Scheepjeshof en heeft vele jaren een belangrijke rol vertolkt bij meerdere sportverenigingen en sportieve initiatieven in Veenendaal. Begin januari ontving hij op het sportgala de Jan van de Pol bokaal vanwege zijn grote betekenis voor de sport. We duiken met Brouwer de geschiedenis in én we kijken naar de toekomst waarbij het woord ‘passie’ de boventoon voert.
door Job Boers
,,Het was een geweldige eer, ook omdat ik vele jaren met Jan heb samengewerkt. Er spreekt veel waardering uit de prijs, maar je doet het nooit alleen. We hebben veel inspirators in Veenendaal. Rob Barel was de eerste winnaar waarna er vele mooie winnaars volgden en dat verandert niet in de komende jaren. De bokaal staat trouwens bovenop de piano’’, geeft Brouwer enthousiast aan.
EEN LEVEN LANG SPORT
Brouwer werd in 1973 als 14-jarige VZC-waterpoloër met het onder 16 team Nederlands kampioen. Het was de start van ‘een leven lang sport’ waarin Brouwer het beste voor heeft voor de sporter, maar voor de mens achter de atleet. Brouwer debuteerde op 15-jarige leeftijd onder Henk Uri (die vorig jaar de Jan van de Pol bokaal won) in het eerste van VZC waardoor Uri ‘aan de wieg’ stond van zijn sportcarrière.
,,Henk loopt inderdaad als een rode draad door mijn sportleven. Het begon bij mijn debuut en door hem ben ik als fysiotherapeut bij het Nederlandse waterpoloteam gekomen, waardoor ik veel mooie toernooien heb mogen meemaken. Ik heb nog steeds goed contact met Henk en door de jaren heen raakte ik geïnspireerd om zoveel mogelijk te verbinden, zowel privé als met mijn werk in de sport.’’
Brouwer speelde twaalf jaar in de eredivisie bij VZC en hij hielp mee met de oprichting van de Veenendaalse triatlon. ,,Dat was nog in de tijd dat er bij de Rondweg geen tunneltje was! De triatlon is bij ons in de praktijk ontstaan. Jan (van de Pol) had een plan en bracht Henk (Uri), huisarts Piet Doorenbos, Piet Woltjer (Arts DOVO + GVVV), het hoofd EHBO en het Rode Kruis bij elkaar in 1983. Het was een mooi begin al springt er niet echt één editie uit, ze waren allemaal geweldig’’, vertelt Brouwer lachend terwijl hij vertelt dat hij zelf nog twee keer per week aan krachttraining doet, op de racefiets zit en nog op wintersport gaat.
SAMENHORIGHEID
Samen met de overleden Jan van de Pol heeft Brouwer de fysiopraktijk uitgebouwd tot wat het nu is. Hij denkt terug aan een bijzonder moment in 1991 dat nog scherp op zijn netvlies staat.
,,DOVO en GVVV speelden een beslissingswedstrijd om het algehele zaterdag kampioenschap. Er waren behoorlijk wat kleine pijntjes bij beide ploegen en op zaterdagochtend kwamen er nog elf spelers van beide teams bijna hand in hand bij ons binnenlopen voor een behandeling. Het waren toentertijd voornamelijk Veense voetballers. Ja, op het veld was er een strijd maar daarbuiten ging iedereen goed met elkaar om. Dat maak je nu een stuk minder mee omdat er simpelweg weinig Veenendalers meer meespelen. Het was een hele bijzondere zaterdagochtend met een goede sfeer. Oja, DOVO won met 2-1.’’
VROEGER EN NU
Brouwer volgde de afgelopen jaren alle benodigde cursussen waardoor hij nog vijf jaar bevoegd is als fysiotherapeut. Door te sporten werd hij een winnaar, hij eist veel van zijn omgeving, maar ook van zichzelf. Pratend over de veranderingen van de afgelopen jaren, somt hij direct een aantal zaken op.
,,De huidige werkwijze in de fysiowereld is een wereld van verschil in vergelijking met vroeger. Om te beginnen met de fysieke patiënten kaartenbak. We wisten in het verleden nog weinig over weefselherstel en spierscheuringen. We gebruikten röntgenfoto’s, er waren nog geen MRI en echo mogelijkheden. Tegenwoordig kan je veel beter een prognose maken, het was vroeger meer in de glazen bol kijken. Haha ja, de technologie gaat mij nog goed af, het is een kwestie van bijblijven en leergierig zijn. Daarnaast kennen sporters hun lichaam ook steeds beter, dat heeft zowel z’n voor- als nadelen.’’
PLEZIER EN GENOEGDOENING
De gepassioneerde Brouwer stopte vorig seizoen als fysiotherapeut bij VCV en per 1 maart komt er, na 44 jaar, een einde aan zijn tijd als fysiotherapeut in de praktijk al blijft hij verbonden aan Team Veenendaal. Brouwer verzorgt nog regelmatig tennisser Botic van de Zandschulp en hij blijft bij de Veense sporten kijken.
,,Mede door mijn dochter ben ik nog steeds VCV-supporter dus ik blijf bij haar team kijken. Net zoals dat ik bij mijn zoon blijf kijken die in het derde van VZC speelt. Nee, ik ga niet stil zitten. Ik hoop wel wat meer tijd in de weekenden te hebben om met mijn vrouw te fietsen of te wandelen. Voor Team Veenendaal zet ik me graag in om openingen te vinden voor de ondersteuning van atleten. Het inspireert mij dat er zonder de breedtesport geen topsport is. Het is dus ook belangrijk hoe verenigingen georganiseerd zijn.’’
In die organisatie ligt volgens Brouwer een mooie uitdaging aangezien een goede verenigingspiramide in alle lagen terug te zien is. Hij benadrukt dat iedereen daar zijn steentje aan bij moet dragen.
,,Als jonge sporter sta je er niet bij stil dat er heel veel mensen voor je klaar staan. Trainers, begeleiders, teammanagers, fysiotherapeuten. Sport vormt je voor de rest van je leven en zodra sporters minder actief worden, dan mogen ze hun verantwoording nemen om ‘iets’ terug te doen. Veel sporten bestaan alleen door de inzet van veel bevlogen vrijwilligers die zich vanuit hun passie inzetten. Het zou mooi zijn als jonge sporters later hun verantwoording nemen in de sport waar ze hun passie in hebben gevonden. Ik was, ben én blijf gepassioneerd voor de sport. Dat zal nooit veranderen.’’
