Simon Brouwer zwaait af: ‘Een laatbloeier, maar ik haalde alles uit mijn carrière’
VoetbalVEENENDAAL Het hoge woord is eruit: voormalig GVVV-speler Simon Brouwer is voetballer af. Door de corona-crisis kon de inwoner van Veenendaal hier alvast aan wennen, maar straks, als iedereen de wei weer in mag, blijft de 36-jarige aan de zijlijn. Na actief te zijn geweest bij DVSA, HDS Leersum, GVVV en VVA Achterberg vindt de aanvallende middenvelder het mooi geweest. ,,Nee, ik ben niet bang dat ik het spelletje ga missen. Ik heb een fantastische carrière gehad.”
door Jeroen van der Veer
En wie had dat kunnen denken? Hijzelf eigenlijk ook niet, blikt de dertiger terug. In de jeugd van DVSA was wel duidelijk dat hij een aardig balletje kon raken, maar toen hij de overstap naar HDS uit Leersum maakte, vielen zijn kwaliteiten pas echt op. Op zijn 17e debuteerde de rechtspoot en scouts van GVVV hadden hem al snel op de korrel. ,,Maar ik ging niet”, zegt Brouwer nu lachend. ,,Ik zat met school en ging in dienst. Het leek mij dus niet het juiste moment. Daarnaast had ik het bij HDS prima naar mijn zin.”
LOKROEP Die dienstjaren had hij voor geen goud willen missen, zegt hij nu. Het bracht hem discipline, maar belangrijker: zijn winnaarsmentaliteit is daar nog groter geworden. Brouwer ging vervolgens weer voetballen en bij HDS kwamen opeens Eddy Schoeman en Dragan Ristic langs de lijn. Daar spraken zij de blonde speler op het middenveld aan en de lokroep vanuit GVVV kon hij niet weerstaan. ,,Ik zal eerlijk bekennen dat ik in de C- en B-jeugd, testwedstrijden bij GVVV en DOVO heb gespeeld. Bij beiden zou ik in het tweede komen, maar dat leek mij niets. Daarom bleef ik ook bij HDS en toen Eddy en Dragan mij wéér vroegen, kon ik bijna niet weigeren.”
Omdat zijn propedeuse was behaald, hij op een sportopleiding zat én elke keer vanuit Utrecht moest reizen, had Brouwer toch wat twijfels. Zou de belasting niet te veel worden? ,,Daar heb ik lang over getwijfeld, maar GVVV kwam zo vaak...daar sprak vertrouwen in uit. Ik besloot te gaan en kwam in het tweede terecht.”
BEWIJZEN Waar veel voetballers niet van club verwisselen om in een tweede team te spelen, deed Brouwer dit wel. Hij wist als geen ander wat voor jongens hij voor zich had en hij was allang blij dat hij dicht tegen de A-selectie zat. Spelers als aanvoerder Antonio Aguilar Aguilera zorgden ervoor dat Brouwer in de groep werd opgenomen, maar toch voelde het voor de begin twintiger toen toch nog wat ongemakkelijk. ,,Ja, wat denk je dan? Ik kwam van een klein clubje naar het grote GVVV. Was toen nog niet de grootste en moest mij voor mijn gevoel echt bewijzen. Er was toen ook nog echt een hiërarchie en ja... ik heb flink wat bidons en ballen naar het veld moeten tillen.”
Ik snap niet waarom de generatie van nu zo weinig geduld heeft. Je krijgt echt altijd je kansen, als je ze zelf maar afdwingt
SCOREN TIJDENS DEBUUT Op 22-jarige leeftijd, in zijn eerste seizoen bij GVVV, werd Brouwer bij hoofdtrainer Peter Visee geroepen. Hij moest zich gaan opmaken voor zijn debuut; uit bij Kozakken Boys. Mede door blessures bij heel veel spelers, begon Brouwer in de basis. Nerveus was ‘ie niet en zonder dat hij het door had, zou hij in dat duel zijn handelsmerk voor het eerst tonen: ‘Een Brouwertje’. Zo’n ouderwets klutsgoal door simpelweg op de goede plek te staan. ,,Scoren bij je debuut is altijd goed hé”, lacht Brouwer, terwijl hij op de babyfoon kijkt hoe zijn dochtertje slaapt. ,,Tegen Kozakken Boys speelden we echt met een C-elftal, maar we wonnen wel.”
SNELLE WISSEL In de wedstrijd die volgde, speelde Brouwer opnieuw in de basis: thuis tegen Spakenburg. ,,Na tien minuten had ik al geel te pakken, we kwamen 0-1 achter en Visee haalde mij na een half uur van het veld. Ja, natuurlijk was ik boos. Ik begreep het echt niet en was misschien wat naïef. De trainer zei dat het een tactische wissel was, maar ik vond het maar gelul.”
De wedstrijd werd uiteindelijk met 5-1 gewonnen en Visee ging na afloop naar Brouwer toe. ,,Ik weet nog goed wat ‘ie zei”, aldus de aanvallende middenvelder. ,,Hij nam mij apart en vertelde mij dat ik de volgende wedstrijd weer ging starten. Sindsdien ben ik er eigenlijk nooit meer uit geweest. Zo zie je maar: je moet een beetje geluk hebben om jezelf erin te knokken. Ik had dit door een blessure van één van mijn medespelers en daarom snap ik niet waarom de generatie van nu zo weinig geduld heeft. Je krijgt echt altijd je kansen, als je ze zelf maar afdwingt.”
(de tekst gaat onder de foto verder)
Kenmerkend voor Simon Brouwer: jagend, rennen op elke bal. Hier tegen FC Lienden. - Joop Kappert (foto uit archief)
STERKER MAKEN De status van Brouwer groeide iets, maar jongens als Dennis Schaap en Roy Versluis waren toch wel de mannetjes. Zij deelden lachend schoppen uit op de training en ja, ook aan Brouwer. ,,Als je net nieuw bent, vind je dat raar. Waarom trappen ze een teamgenoot? Later begreep ik het: je moet het respect verdienen en ze deden dit om mij te testen en sterker te maken.”
CLOWNS Zijn werklust en positieve instelling werkten op iedereen aanstekelijk en hij stond aan de basis van de gouden GVVV-jaren. Hij speelde samen met enkele grote namen, maar ook met bijzondere karakters. ,,Och, als je gaat bekijken met wie ik allemaal in het veld heb gelopen. Neem een Daan van der Valk en Niels Willemse. Dat zijn toch clowns? Maar juist dat zorgde ervoor dat de sfeer altijd goed was.”
We hadden allemaal één doel: kampioen worden. Het lukte ons en die voldoening was zo enorm groot
KEIHARD ONDERUIT De eenheid van GVVV bleef groeien en onder trainer Erik Assink werden de eerste grote successen geboekt. Toch moest de formatie eerst keihard op zijn bek gaan, om later sterker terug te komen. ,,We speelden een promotiewedstrijd tegen Katwijk. Uit verloren we en thuis ook. Dat dreunde zo enorm na bij de gehele groep, niet normaal. Toch heeft die tweeluik, bedenk ik mij nu, ons geholpen en was ‘ie noodzakelijk.”
Want het jaar daarop werd GVVV kampioen en promoveerde het naar het hoogste amateurniveau. ,,Assink was een fantastisch persoon en wist van een stel idioten een hecht collectief te maken. We hadden allemaal één doel: kampioen worden. Het lukte ons en die voldoening was zo enorm groot.”
UNIEKE GROEP De gouden GVVV-lichting, waarover al veel gezegd en geschreven is, werd toen geboren. Een collectief jongens die buiten het veld niet altijd vrienden waren, maar binnen de lijnen voor elkaar door het vuur gingen. ,,Bart Hulsbos, Wouter Bonke en ik waren een beetje de personen met verstand”, lacht Brouwer. ,,Maar een Rodney Hofman, Roy Terschegget en een Taoufik Adnane... haha, zij waren soms wat minder serieus en konden mensen flink in de zeik nemen. Dat soort spelers heb ik je ook in een groep nodig en juist die mix maakte het zo mooi.”
Ondanks dat de spelers verschillend van elkaar waren, accepteerde iedereen alles van elkaar en hielden ze altijd de hand boven elkaars hoofd. Want zij wisten dat ze elkaar nodig hadden binnen de lijnen. Het was dan ook voor een buitenstaander moeilijk om erbij te horen, beseft Brouwer zich nu. ,,We stonden als groep open voor nieuwe spelers, maar dat was niet makkelijk. Onder Assink hadden we jarenlang een stuk of negen spelers die altijd in de basis stonden. Je kwam er alleen in als je echt beter was, maar dat waren er niet zoveel. Individueel waren andere misschien wel beter, maar we waren zo op elkaar ingespeeld...dat is eigenlijk echt uniek.”
(de tekst gaat onder de foto verder)
Simon Brouwer maakte de tropenjaren van GVVV mee en maakte daarin belangrijke doelpunten. - Guido de Boer (foto uit archief)
SLAPELOZE NACHT Na het kampioensjaar kwam GVVV in de topklasse terecht en daarin had Brouwer zijn mooiste seizoen. Het jaar waarin GVVV en Spakenburg verwikkeld waren in de titelrace, bezorgt de inmiddels 36-jarige nog altijd kippenvel, maar ook woede. ,,We stonden eerste en waren de kampioen. Alleen de KNVB kwam met de achterlijke regel dat we een beslissingswedstrijd moesten spelen omdat Spakenburg evenveel punten had. Onbegrijpelijk, nog altijd. Wij stonden bovenaan en waren de kampioen.”
Toch was er toentertijd niemand die daar echt boos om was. In de competitie was Spakenburg al twee keer verslagen en na de 2-3 overwinning in de allerlaatste seconde tegen Barendrecht voelde GVVV zich onoverwinnelijk. De kampioenswedstrijd werd in Volendam gespeeld en de club besloot de nacht van te voren ergens in een hotel te overnachten. Een ramp, zegt Brouwer nu: ,,We sliepen in een hotel met een vijver vol met kikkers ernaast. Wat een herrie maken die beesten zeg. Daarnaast sliep ik met Mikula Ristic op een kamer en hij was wezen stappen omdat ‘ie toch niet zou spelen. Die snurkte toch een partij hard, niet normaal. Dus ik had én die kikkers en Mikula die mij wakker hielden.”
Die wedstrijd ging verloren, waardoor we niets tastbaars overhielden; daar baal ik nog altijd van
Uiteindelijk ging de wedstrijd in Volendam verloren en stond GVVV met lege handen. Spakenburg kreeg de schaal en de Veenendalers dropen af. ,,Die wedstrijd ging verloren, waardoor we niets tastbaars overhielden; daar baal ik nog altijd van.”
TRAINERSWISSEL NA STEMMING Die nederlaag kwam harder aan dan het verloren duel tegen Katwijk, zegt Brouwer nu. De jaren daarna speelde GVVV leuk mee in de competitie, tot er scheurtjes in het hechte collectief kwamen. Uiteindelijk kwam het zelfs zo ver dat de Veenendalers onderaan bungelden en er gestemd moest worden: Of Assink mocht blijven of niet. Uiteindelijk vond het merendeel dat het beter was om een andere trainer te krijgen, maar drie spelers niet. ,,En dus moest de trainer weg en dat raakte mij. Ja, ik was één van de spelers die zei dat het beter was om iemand anders voor de groep te zetten. Assink bezorgde ons succes en is een geweldig persoon, maar het werkte op dat moment niet meer.”
Door de nederlagen en de trainerswissel, was de sfeer in de groep niet altijd even goed. Dat voelde de nieuwe trainer John de Wolf ook aan en hij nam zijn spelers mee op trainingskamp naar Soest. ,,Verschrikkelijk was dat”, blikt Brouwer terug. ,,Normaal ga je dan stappen, bier drinken en een beetje sporten, maar dat zat er toen niet in. Urenlang spraken we over formaties. Nou sorry, maar mij was ‘ie toen wel kwijt. We deden jarenlang alles op gevoel en nu moesten we opeens spreken over looplijnen en dat soort dingen.”
We deden jarenlang alles op gevoel en nu moesten we opeens spreken over looplijnen en dat soort dingen
KNETTERGEK Wat ook meespeelde was het gegeven dat Simon Brouwer herstellende was van een kruisbandblessure. Het hele jaar stond ‘ie al buitenspel, maar John de Wolf wist dat hij de nummer tien vroeg of laat weer nodig had. ,,Elke training stond ik alsnog met John op het veld. Hij hielp mij bij mijn revalidatie en stak erg veel tijd en energie in mij. Dan pakte ‘ie een bal en legde deze tussen ons in. Moesten we beiden keihard er tegenaan trappen. Knettergek, maar het hielp wel.”
GVVV begon onder De Wolf weer wedstrijden te winnen en in de laatste wedstrijd van het seizoen zou de beslissing vallen. Bij winst op Rijnsburgse Boys zouden de Veenendalers naar de tweede divisie gaan. ,,De wedstrijd daarvoor pakte Rodny Hofman echt een domme gele kaart, waardoor ik tegen Rijnsburg voor het eerst sinds maanden in de basis kon en mocht starten.”
(de tekst gaat onder de foto verder)
Simon Brouwer stond vaak op de goede plek. - Ted Walker (foto uit archief)
BEKERAVONTUUR En die wedstrijd vergeet Brouwer nooit meer. Hij speelde 267 officiële duels in het blauw, maar dat werd de mooiste. In de 2-1 gewonnen wedstrijd scoorde Brouwer twee keer en maakte hij misschien wel de belangrijkste goals in de geschiedenis van GVVV. ,,Onvergetelijk”, zegt Brouwer, terwijl hij een stilte laat vallen en een enorme grijns op zijn gezicht krijgt. ,,Alsof we de Champions League hadden gewonnen; wat een feest. Maanden was ik geblesseerd en precies op dat moment stond ik er. Ja, dat is echt mijn hoogtepunt in mijn carrière geweest. Die wedstrijd staat hoger op het lijstje dan de KNVB-bekerduels, waarin we profclubs Excelsior en Sparta versloegen.”
Precies op dat moment stond ik er. Ja, dat is echt mijn hoogtepunt in mijn carrière geweest
AFSCHEID BIJ GVVV,,De tweede divisie was mooi en we speelden leuk mee, maar eerlijk is eerlijk: er zijn gewoon clubs die een veel groter budget hebben”, blikt Brouwer terug op de periode dat hij actief was op het allerhoogste amateurniveau. ,,Wij moesten een topdag hebben en de anderen een mindere om toch te winnen. Daarom is het zo knap wat GVVV nog altijd presteert. Ze doen goed mee in de tweede divisie en behoren tot de beste amateurverenigingen van Nederland. Mensen vinden dat vanzelfsprekend door de behaalde successen, maar dat is het niet.”
Na een mooi huwelijk besloot Brouwer op 34-jarige leeftijd afscheid te nemen van het prestatievoetbal en vertrok naar vierdeklasser VVA Achterberg. ,,Het was klaar voor mij. Ik merkte dat het steeds zwaarder werd en dan moet je eerlijk zijn. Een afscheid is nooit leuk, maar ik had er vrede mee. Mijn tijd was geweest en anderen moesten opstaan.”
COMPLIMENT Door de corona-crisis verliepen de afgelopen twee seizoen bij VVA Achterberg niet zoals Brouwer hoopte en nu heeft hij een punt achter zijn loopbaan gezet. Het is goed zo. De tijd en energie gaat naar zijn partner, zijn dochtertje en naar familie en vrienden. ,,Ik was misschien een laatbloeier, maar ik heb wel alles uit mijn voetbalcarrière gehaald. Mijn jeugdjaren waren fijn, ik ben in dienst geweest en heb een fantastische periode bij GVVV gehad. En tja, dat ik niet altijd geliefd was bij tegenstanders zie ik als compliment. Ik heb bewezen dat je met hard en slim werken veel kunt bereiken en ik hoop dat dit een voorbeeld kan zijn voor de jeugd. Want eerlijk is eerlijk; daar mis ik wel eens de juiste mentaliteit.”
