Alex Boers al 35 jaar betrokken bij TV Spitsbergen: ‘Dit is mijn tweede kind’

VEENENDAAL Trots, dat is het woord wat er bij Alex Boers naar voren komt als hij denkt aan de afgelopen 35 jaar. Woensdag vierde hij zijn jubileum bij Tennisvereniging Spitsbergen en de trainer is maar wat blij met het leventje dat hij momenteel heeft. Hij traint kinderen, is betrokken bij de club en belangrijker: hij heeft plezier in wat hij doet. ,,Deze vereniging voelt als mijn tweede kind. Dat meen ik echt.”

door Jeroen van der Veer

Op zijn Facebook plaatste Boers dat hij ruim 60.000 uur met de club bezig is geweest, maar hij moet eerlijk toegeven: de uren telt ‘ie niet eens meer. Want als je doet waarin je plezier hebt, voelt niets als werk. Sterker nog: inmiddels steekt hij niet alleen tijd in de club, maar ook eigen geld. ,,Alles voor het clubje”, is hij duidelijk. ,,Ik heb heel veel mooie jaren mijn boterham aan Spitsbergen verdiend en dan mag je toch zo nu en dan ook wel wat terug doen, toch?”

TROUW In 1986 was Boers trainer bij VTC én Spitsbergen en twee jaar later kreeg hij de kans om fulltime aan de slag te gaan bij laatstgenoemde vereniging. Die kans pakte hij aan en dat is een gouden zet gebleken. Hij zag meerdere trainers komen en gaan, diverse besturen kwamen er langs en ook de kantinepachters wisselden, maar Boers? Die bleef altijd de club trouw. ,,Voordat ik naar bed ga, sta ik wel eens stil bij mijn leven. Dan besef ik dat ik het goed heb gehad en nog altijd heb. Waarom zou je dan switchen? Het voelt hier als thuis.”

LACH Natuurlijk heeft hij ook wel eens slapeloze nachten gehad, want ook bij Spitsbergen gaat er wel eens wat fout. Dat raakt Boers dan, maar altijd kwamen er oplossingen. ,,Ik ben een positief mens. Denken in oplossingen is het geheim. Daarnaast moet je je focussen op de leden; voor hen doe je dit allemaal. Zij komen altijd met een lach naar de club en die lach wil ik ook zien als ze na een training weggaan.”

VOORZITTER Toch is de 57-jarige niet alleen betrokken bij de leden. Zeg je Spitsbergen, dan zeg je Boers... maar toch is hij ‘slechts’ trainer. ,,Waarom ik nooit voorzitter ben geworden? Omdat ik de vrijheid van nu wel lekker vind. Ik kan doen en laten wat ik wil, heb overal korte lijntjes en kan makkelijk met iedereen praten. Als je de voorzitterspet draagt, komt er toch een soort van status en gaan mensen misschien anders naar je kijken. Dat wil ik niet. Dus nee, laat mij maar op deze manier mijn dingetje doen.”

KOFFIE Als de vraag komt wat dat inhoudt, ‘mijn dingetje’, dan kan Boers niet echt duidelijk een antwoord geven. ,,Haha, tja... wat moet ik zeggen? Vanmorgen was ik bijvoorbeeld om 07.30 uur op de vereniging te vinden. Dan worden de banen gereed gemaakt en ik vind dat je die mensen dan even een bak koffie moet aanbieden en een babbeltje moet maken. Ik hoef dat niet te doen, niemand verplicht mij daar toe, maar ik vind het wel leuk om te doen. Iedereen geniet als hij/zij aandacht krijgt en voor mij is dat een kleine moeite. Mooi toch, zo’n leven?”