Barry Bloemendal, de sportverzorger van SKF: ‘Het mag af en toe best wat harder’
RubriekenVEENENDAAL Verzorgers en fysiotherapeuten zijn de stille maar onmisbare krachten rondom een sportteam. Zij horen dingen op de behandeltafel, die zeer vertrouwelijk zijn en hebben een hechte band met de sporter, maar ook met de trainer. Hoe gaan ze daar mee om? Waarom blijft een verzorger vaak zo lang bij zijn club? In een serie artikelen zetten we enkele verzorgers uit de gemeente Veenendaal centraal. In de derde aflevering: De 45-jarige Barry Bloemendal van korfbalvereniging SKF.
door Jeroen van der Veer
Zo sta je jarenlang in het eerste te korfballen en zo ben je opeens verzorger. Vertel eens, hoe ging dat? ,,Na zo’n tien jaar in de selectie te hebben gespeeld, ben ik in 2004 gestopt. Ik merkte dat de lichting die na mij kwam kwalitatief beter was; je hebt het dan over jongens als Arnold Burger. Eigenlijk ben ik vanaf dat moment direct doorgerold het verzorgingsvak in. Ik had een cursus sportmassage gedaan en van het één kwam het ander. Ik kan nu zeggen dat ik al 26 jaar bij de selectie betrokken ben; als speler en verzorger.”
Moet moeilijk geweest zijn, want je was in het veld bloedfanatiek. ,,Niet alleen in het veld, haha. Nadat ik gestopt was en als verzorger bij de selectie betrokken was, dacht ik nog heel erg als speler. Wilde ik het veld instappen of iets naar de spelers roepen. Gelukkig is dat wel minder geworden, maar fanatiek? Ja, dat ben ik nog altijd.”
Wat maakt het zo leuk om verzorger te zijn? ,,Het is veel meer dan alleen maar met de bidon het veld inlopen als een speler op de grond ligt. Ik ben een mensen-mens en houd van een praatje. Je bent meer dan alleen verzorger; ook een vertrouwenspersoon. Spelers die moeite hebben om net aan te haken bij de selectie, zie je over het algemeen veel meer pijntjes hebben. Ik ga dan met ze in gesprek en laat heel voorzichtig iets vallen bij de hoofdtrainer. Daarbij let ik wel altijd goed op hoor, want wat zij mij in vertrouwen zeggen... gaat niemand anders te horen krijgen.”
Ook ik niet? ,,Nee, ook jij niet. Je bent als verzorger ook een halve psycholoog en hoort alles. Je bouwt een band op met de spelers en praat over van alles. Nu de selectie jong(er) is, gaat dat over heel andere dingen dan vroeger. Je praat nu over hun school, werk en/of thuissituatie. Dat leeftijdsverschil vind ik niet erg, dat houdt het ook leuk. Maar zoals ik zei: je bent niet alleen maar verzorger. Je kan ook in iemands hoofd komen. Neem Michiel van Zanten. Hij ging door zijn enkel en nadat ‘ie hersteld was, vond hij het eng om weer te spelen. Die enkel heb ik toen helemaal ingetapet, bewezen dat hij écht kon spelen en uiteindelijk deed hij dit ook. Soms kan ik net het laatste zetje geven...”
Wat gebeurt er als een speler geblesseerd is? Jij kan een hoop, maar bent toch geen fysiotherapeut? ,,Wij kijken ernaar en bepalen wat gedaan moet worden: naar de fysio of rust pakken. In het eerste geval kunnen wij ze doorsturen naar NederVeluwe, met wie SKF een uitstekende samenwerking heeft. Als ze daar klaar zijn, komen ze bij mij en gaan we kijken hoe we hem of haar wedstrijdfit kunnen maken. Hierbij is observatie erg belangrijk: hoe beweegt iemand? Ook moet de speler weer vrij in het koppie zijn: dus ook hierbij kom je weer uit op veel met elkaar praten.”
Heb je erge blessures voorbij zien komen? ,,Tja, wat is erg? Voor elke sporter is een blessure erg. Gelukkig heb ik nog nauwelijks botbreuken voorbij zien komen. Wel veel vingers of schouders uit de kom. Dat is altijd even flink naar. In Friesland had een speler een keer een knie uit de kom; dat is helemaal vervelend. Er ontstond even paniek en uiteindelijk zijn we ook samen naar het ziekenhuis gegaan.”
Ben jij nog een persoon die dingen naar spelers roept tijdens de wedstrijd? ,,Het liefst doe ik dat wel, maar ik ben natuurlijk geen coach. Ik ken mijn rol. Wel praat ik met spelers als ik ze behandel in het veld. Dat zijn kleine dingetjes, hoor. Iemand met klachten, moet beter de duels uitkiezen. Josina van den Bosch kon dat bijvoorbeeld erg goed. Je mag het misschien niet zeggen: maar na haar knieblessure doseerde ze veel meer en begon ze echt aanzienlijk beter te spelen.”
Tijden veranderen. Jij was niet vies van een hard duel, maar dat is tegenwoordig niet meer zo hè? ,,Het korfbal van nu is anders dan in mijn tijd. De top is veel beter en technischer, maar er is een groot gat met de ploegen daaronder. Met SKF proberen we nu de aansluiting naar boven te vinden. Maar wat je zegt, klopt. Het mag af en toe best wat harder allemaal. Jorn en Bastiaan uit het eerste team hebben wel het gif in zich om af en toe uit te delen. Dat heb je simpelweg wel nodig om wedstrijden te winnen.”
Blijf je nog lang verzorger bij SKF? ,,Als het aan mij ligt wel. Zolang de spelers het waarderen, de club blij is en ik geen oude zuurpruim ben, wil ik dit blijven doen. Door mijn rol als penningmeester ben ik wel iets minder aanwezig bij de wedstrijden, moet ik eerlijk bekennen. De verre uitduels naar bijvoorbeeld Groningen laat ik nu aan mij voorbij gaan.”
