‘Een telefoontje, spelletje of een glaasje drinken kan het verschil al maken’
KorfbalVEENENDAAL ,,Eigenlijk weet bijna niemand of het goed of slecht met mij gaat. Ik zeg namelijk standaard dat het goed gaat. Gelukkig is dat nu ook echt weer zo, maar dat was een aantal maanden geleden wel anders. Ik zakte af en had last van paniek- en angstaanvallen. Het is dat Famke de Jong van SKF Korfbal naar mij heeft omgekeken, anders weet ik niet hoe ik er nu bij had gezeten.’’
door Ted Walker
Aan het woord is Ramon Pap uit Veenendaal. Ramon is autistisch. Hij leeft als het ware in een donkere kamer en kan daarin functioneren omdat hij blindelings weet waar alles staat. Zo lang alles hetzelfde blijft, kan hij zich staande houden en functioneert hij bijvoorbeeld prima in zijn vrijwilligers rol bij SKF. Maar corona liet een wervelstorm door de kamer van Ramon razen. Niets lag nog op zijn plek en het ging bergafwaarts met Ramon.
DIE IS NAMELIJK VEILIG ,,Wat er gebeurt als ik bergafwaarts ga? Dan krijg ik aanval op aanval en dan trek ik mij terug in mijn bubbel. Die is namelijk veilig. Als ik daar zit, dan doe ik wat er in me opkomt. Het kan maar zo zijn dat ik dan de trein pak naar ‘weet ik waar’ en niets van me laat horen. Ik was al aan het afglijden toen daar ineens het contact met Famke ontstond. Ik uit mij altijd vlak, maar in dit geval wil ik graag zeggen dat het contact mij heel goed heeft gedaan en dat ik haar erg dankbaar ben.’’
De speelster van SKF kent Ramon inmiddels goed en weet welke waarde het heeft dat Ramon haar in het zonnetje zet en zijn dank uitspreekt. Tijdens een video-interview (zie hieronder, red.) schieten de tranen in haar ogen. ,,Het is wat hij zegt’’, reageert Famke op de vraag wat er door haar heen gaat. ,,Hij gebruikt nooit woorden als ‘supergoed’ ofzo. En dan dit! Dat is echt wel een hele grote verrassing.’’
VERANTWOORDELIJKHEID Pap en De Jong kennen elkaar dus van SKF. De vader van Famke begeleidt Ramon bij zijn vrijwilligerswerk voor de club. ,,Denk je aan SKF dan denk je aan Ramon’’, zegt Famke. ,,We zagen elkaar daar en maakten wel eens een praatje. Maar niet zo intensief dat ik te weten kwam wat ik nu weet over Ramon. Wanneer het intensiever werd? Dat was in de periode dat corona in opkomst was. Ik merkte dat hij daar erg onzeker door werd. Een groot sociaal netwerk heeft hij door zijn autisme niet. Ik voelde het als mijn verantwoordelijkheid als medemens en clubgenoot om hem te steunen.’’
De twee liefhebbers van korfbal zagen elkaar in die periode een keer per week. Ze speelden spelletjes, dronken gezellig wat en hadden gesprekken met elkaar. Ogenschijnlijk simpel, maar van grote waarde. ,,Het was super knap van Ramon dat hij de hulp accepteerde. Dat hij zich liet sturen naar meer sociale contacten, zodat hij een wat groter vangnet om zich heen heeft’’, zegt Famke.
VERTROUWEN EN DANK ,,Zonder haar was dit niet gelukt’’, reageert Ramon tot besluit. ,,Ik ben Famke gaan vertrouwen en vanuit dat vertrouwen heb ik mijn grenzen kunnen verleggen. Ik wil haar nogmaals bedanken maar ook naar buiten laten zien wat dit met mij heeft gedaan. Kijk alsjeblieft om naar elkaar. Een telefoontje, een spelletje spelen, een glaasje drinken. Dat kan het verschil al maken’’, zegt Ramon Pap tot besluit.
Ted Walker maakte een video van het moment dat Ramon aan Famke vertelt dat hij als verrassing een interview over hun verhaal heeft geregeld. Bekijk die video hieronder.
