Voormalig regio-topscorer maakt zijn doelpunten nu in de kelderklasse

VEENENDAAL Nog niet zo lang geleden stond de naam van Tim Boogers vrijwel wekelijks in de media, maar inmiddels maakt hij zijn treffers in de ‘kelderklasse’. De spits was zelfs een seizoen lang regio-topscorer en alles leek erop dat hij het eerste van Veenendaal mooie jaren zou bezorgen. Leek, want een samenloop van omstandigheden heeft ervoor gezorgd dat hij nu wekelijks een hattrick maakte in het vierde team van ‘zijn clubje’. 

door Jeroen van der Veer

Alles wat de inmiddels 26-jarige Boogers in het seizoen 2016/2017 aanraakte, veranderde in goud. Met zijn hoofd, met links of rechts? Het maakte niet uit, want vrijwel elk balcontact werd een doelpunt en daardoor eindigde hij dat seizoen op 36 competitietreffers. 

ECHT UNIEK Veenendaal blij, trainer Arco van Elst tevreden en ook Tim Boogers in zijn nopjes. Want tja, hij is en blijft een spits. Ondanks belangstelling van enkele verenigingen, bleef de doelpuntenmachine Veenendaal trouw. Zijn vrienden speelden er, er was een speciale klik met de trainer en hij had helemaal geen zin om na DOVO en Veenendaal aan een derde club te beginnen. ,,Ik was echt van plan heel lang bij Veenendaal te spelen en in een soort vriendenteam de club omhoog te helpen. Wat wij toen hadden, was echt uniek. We waren vrienden van elkaar en dat zag je terug in de wedstrijd. We gingen voor elkaar door het vuur.”

De artsen hadden mij geadviseerd om niet meer te voetballen, alleen ik vind het spelletje te leukPRULLENBAK Maar toen gebeurde er iets wat heel Veenendaal voelde. Boogers raakte (opnieuw) geblesseerd aan zijn kruisband en de mooie plannen konden de prullenbak in. De regiotopscorer schitterde maandenlang door afwezigheid en tot op de dag van vandaag is hij nooit meer teruggekeerd op het hoogste niveau. Enkele keren probeerde hij dit wel, maar een comeback kwam er nooit. ,,De artsen hadden mij geadviseerd om niet meer te voetballen, alleen ik vind het spelletje te leuk. Ik heb dus wel meermaals geprobeerd om terug te keren in het eerste team.”

HAD MEER VERWACHT Die pogingen slaagden niet. Zijn geliefde trainer Arco van Elst vertrok en onder trainer Habib al Mohsinawi kreeg hij nooit echt de kans op minuten. Toch lag dat ook grotendeels aan Boogers zelf, geeft de doelpuntenmaker toe. ,,Ik had het zwaar. Maandenlang moest ik revalideren en toen ik weer fit was, had de trainer een voorkeur voor anderen. Ergens logisch, want Habib had mij nooit zien spelen. Toch had ik meer verwacht, want ik had best wel wat voor Veenendaal betekend.”

Het moet gezegd worden; als Al Mohsinawi Boogers voor de leeuwen gooide, kwam het er ook niet echt meer uit. De blessure was in het hoofd van de Veenendaler gaan zitten en de angst om weer geblesseerd te raken was zichtbaar aanwezig.

In het tweede stonden we stijf bovenaan en zaten we in de kwartfinale van de beker. Het was een schitterend seizoen, al was ik zelf niet goed hoor

DEFINITIEVE AFSCHEID Daarnaast kwam er onenigheid binnen de vereniging. Enkele echte ‘Veenendaalse jongens’, onder wie Boogers, werden naar het tweede gezet en mochten later in het seizoen zelfs niet meer meetrainen met de A-selectie. Het zou het definitieve afscheid van Boogers betekenen in het eerste team. ,,In het tweede stonden we stijf bovenaan en zaten we in de kwartfinale van de beker. Het was een schitterend seizoen, al was ik zelf niet goed hoor”, is hij zelfkritisch. ,,Ik leefde niet meer voor de sport. Ging vrijdagavond tot laat de kroeg in en kwam dan brak op de wedstrijddag aan. Tot trainer André Quint mij daarop aanspraak en toen ben ik een keer op vrijdag thuisgebleven. Ik maakte toen binnen vijftien minuten een hattrick...”

VRIENDENTEAM Het kwartje leek te zijn gevallen, maar het weekend daarna kwam corona om de hoek kijken. Het voetbal kwam stil te liggen, net als de doelpuntenproductie van Boogers. Geen kampioenschap met het tweede team, geen kwartfinale in de beker...maar wél tijd om na te denken over zijn toekomst. ,,We besloten een vriendenteam te starten met veel gasten die ook in het eerste team hebben gevoetbald. Aan het begin van dit huidige seizoen zijn we ermee gestart en het is fantastisch. Plezier staat op plaats één, maar er wordt ook gepresteerd en we lopen er goed bij. Zo hebben wij denk ik meer kleding dan het eerste team en beschikken we zelfs over eigen mondkapjes.”

Ik maakte elke wedstrijd wel een hattrick. Lachen joh. Soms waren het intikkertjes, maar ook daar geniet ik vanLICHT UIT In de competitie ging het ook goed; het team won alles en leek zich op te kunnen maken voor een kampioensfeestje. Toch ligt nu, door de corona, al het voetbal stil en dat wordt door Boogers gemist. ,,Ik maakte elke wedstrijd wel een hattrick. Lachen joh. Soms waren het intikkertjes, maar ook daar geniet ik van. Zeker als er een mooie aanval aan vooraf gaat. Je bent en blijft toch spits he; je wil scoren. Het doelpunten maken en het voetbal mis ik nu, maar ook gewoon de gezelligheid bij Veenendaal. We zijn dan wel geen onderdeel meer van het eerste, maar we doen nog altijd het licht uit in de kantine. Juist die gezelligheid maakt de club.”

Of de liefhebber Boogers ooit nog in het eerste team van Veenendaal te zien is, valt te betwijfelen. ,,Tom (Gesgarz, de hoofdtrainer) keek wel een keer bij ons en toen scoorde ik ook veel. Hem heb ik gekscherend gezegd dat ik beschikbaar ben als hij mij nodig heeft, maar ik denk niet dat dit realistisch is. Conditioneel heb ik ingeleverd en ik heb het veel te goed naar mijn zin met m’n vrienden. Ook nu, nu we niet kunnen voetballen... normaal zouden we dan de kroeg ingaan en nu zitten we -in een klein groepje en met gepaste afstand- een kaartspelletje te doen. Tja, je moet er maar het beste van maken hé...”