'Ik juich nog altijd heel hard'
RubriekenVEENENDAAL Komt er iemand bij VRC, dan is de kans groot dat men Ruben Bargeman tegen het lijf loopt. De 27-jarige clubman is er het liefst elke dag te vinden. Zijn bijnaam 'legend Ruben' zegt daar dan ook wel alles over. ,,Ik ben er iedere training en elke wedstrijd. Uit en thuis."
Jeroen van der Veer
De inwoner van Veenendaal is inmiddels vier jaar een vaste gast bij VRC. Hij keerde terug op het oude nest, dat hij in het verleden had verlaten. Bargeman heeft autisme en begon als kleine jongen met voetballen bij VRC. Omdat het voetbalwereldje soms toch wat hard was, koos hij voor onder andere korfbal en judo. Daar ontwikkelde Bargeman zich als mens, om op 23-jarige leeftijd terug te keren bij VRC.
BESTE BESLISSING ,,Ik ben SKF heel dankbaar", begint de Veenendaler met zijn verhaal. ,,Ik werd daar perfect opgevangen en heb stappen kunnen maken. Het korfbalwereldje is wat gemoedelijker en dat heb ik als positief ervaren. Uiteindelijk ben ik door Sven van Asselt weer bij VRC terecht gekomen en dat was een van mijn beste beslissingen."
Inmiddels kent iedereen op de club Bargeman en hij kent op zijn beurt ook weer iedereen. Dat komt vooral omdat hij een bezig mannetje is. Zo speelt hij in het G-team, is hij elke training en wedstrijd van VRC 1 aanwezig en bekijkt hij ook wedstrijden van andere elftallen. ,,Mensen met autisme kunnen moeilijk contact leggen, maar bij VRC heb ik daar geen last van. Ik heb hier echte vriendschappen opgebouwd, voel mij er thuis en klets met iedereen. Heerlijk vind ik dat."
G-TEAM Samen met zijn vader is Ruben een van de kartrekkers van het G-voetbal bij VRC. Daar is hij dan ook maar wat trots op. ,,De credits gaan hiervoor ook naar de voorzitter. Inmiddels hebben we twee teams en de spelers helpen ook mee bij vrijwilligerstaken. Als ik hen bezig zie ik de kantine, kan ik daar echt van genieten."
Bij het eerste elftal wordt Bargemans aanwezigheid ook gewaardeerd. Twee jaar lang zag hij alles en mede daardoor werd hij bij de staf gehaald. Als assistent teammanager heeft hij nu zelfs een officiële rol. ,,Als supporter was ik bloedfanatiek. Nu moet ik iets rustiger blijven, omdat ik wel een functie heb. Maar goed, supporter ben en blijf je. Ik juich nog altijd heel hard als wij hebben gescoord."
OUWEHOEREN De club VRC heeft Bargeman goed gedaan. Het sportcomplex is zijn tweede huis en de selectiespelers van het eerste ziet hij als vrienden. ,,We ouwehoeren veel met elkaar. Ja, door mijn autisme ben ik een makkelijke prooi. Daar lopen ze dan mee te dollen. Vroeger zou ik dat rot vinden, maar inmiddels weet ik beter en zeg ik ook dingen terug. Zo hoort het ook, toch? Ik ben hier volledig geaccepteerd, kan mijzelf zijn en daardoor ook mijzelf ontwikkelen. Soms wordt er gevraagd waarom ik in het G-team zit en dan geloven mensen niet dat ik autisme heb. Maar mede door VRC heb ik veel stappen gemaakt als mens en kan ik er goed mee omgaan."
In de rubriek De Supporter komen de fanatiekste supporters van sportverenigingen uit Veenendaal aan het woord. De mensen die hun club in weer en wind steunen en geen wedstrijd overslaan. Ken jij iemand die ook goed in deze rubriek past, laat het ons weten. Mail je suggestie naar veenendaalse.krant@bdu.nl
